Hz. Peygamber(s.a.a) peygamberliğe seçildiği ortama baktığımızda şunları görüyoruz:

 Yüce Allah’ın insana vermiş olduğu beklide en büyük nimet akıldır. Ancak Hz. Peygamberin Peygamberliği seçildiği dönemde bu büyük nimet zayi ediliyordu.

Zira insanlar umumen kendi elleriyle taştan, hamurdan ve hurmadan put yaparlardı. Sonra onun önünde eğilir, kurban keser, ona yalvarır yakarır, dilek diler ve ondan hayır şer beklerlerdi. Ancak aç kaldıklarında o hurmayı ve hamuru yerlerdi.

 Kendi evlatlarını putlar önünde kurban olarak keserlerdi.

 Kâbe’nin etrafında kadınlar tüm elbiselerini çıkararak tavaf ederlerdi.

Cahiliye törelerinde birsi bir adam öldürdüğünde, öldüren insanın yakınlarından birçok kişi katledilirdi.

Hatta öldürdükleri insanı musle ederlerdi. (Burnunu, kulağını keserlerdi.)

 Zina, erkekler ve hanımlar için suç sayılmazdı. Bir kadın, aynı anda birden fazla erkekten evlenebiliyordu.

İnsanlarda hayâ ve utanma duygusu yoktu.

Faiz helal sayılırdı.

 İnsanlar her yerde köle olarak satılırdı.

 Hepsinden daha önemlisi insanlar kendi kız çocuklarını diri diri kuyulara atarak veya toprağa gömerek öldürüyorlardı; kız çocuğu onlar için bir utanç kaynağıydı.  

Kısaca insanın ne malının, ne canının ve ne de namusunun bir değeri kalmamıştı.

Hz. Muhammed (s.a.a) böyle bir ortamda geldi.

 Ve tek tanrıya ibadet etmeği esas kıldı. İnsani ve ahlaki değerleri getirdi ve getirmiş olduğu bir takım kurallarla köleliye son verdi.

İnsanları kölelikten kurtarmak için “oruç tutmayan, keffare olarak bir köle azat etmelidir”  gibi sistemli olarak bir takım kurallar getirdi.

Keza musleyi, zinayı, faizi, adam öldürmeği ve ahlaki değerlere saygısızlık yapmayı da yasaklamıştır.

Ne yazık ki günümüzün çağdaş dünyasına baktığımızda, her ne kadar put yoksa da başka adlar altında putperestlik devam etmektedir. Faiz, zina, adam öldürme, daha da artmıştır. İnsani ve ahlaki değerler büyük, şeytani güçlerin oyuncağı ve maskarası haline gelmiştir. Kısaca modern dünyada cahiliyet dönemi hortlamıştır, bunun başında da rahmetli İmam Hümeyni’nin deyimiyle “büyük Şeytan Amarika” ve batı vardır.

Hz. Peygamber o dönem, insanlığı her iki dünya saadetine götürecek kanunları ve değerleri Allah tarafından armağan getirerek insanlığı ihya etmiştir. Allah’ın salât ve selamı ona ve ehl-i beytine olsun.

Söz yeri gelmişken şunu da söyleyelim ki bu günler rahmetli İmam Humeyni’nin vefatının yıl dönümüdür.

Rahmetle anıyoruz. Zira Hz. Peygamberden sonra neredeyse özünü, İslam ruhunu kaybedecek duruma gelen, tüm insani ve İslami değerleri yitirme noktasına gelen Müslümanlara ilham kaynağı oldu ve Müslümanları öz Muhammedi İslam’la yeniden tanıştırdı.

Hz. Muhammed’in güzel ahlakından örnekler:

İmam Cafer Sadık (a.s) Peygamber efendimiz (s.a.a) hakkında şöyle buyurmuştur:

1. Çocukluğundan itibaren düzenliydi ve saçını tarardı.
2. Sürekli temizdi ve temiz gezerdi.
3. Yalan ve kötü sözler söylemezdi.
4. Boş yere gülmezdi.
5. Gururlanmazdı ve tam aksine mütevaziydi.
6. Hiç kimseye eziyet etmezdi.
7. Sabırlı, olgun, sır saklayan ve emanete sadık biriydi.
8. Çok zeki ve azimliydi.
9. Sürekli tefekkür halinde olmasına rağmen dudağında tebessüm vardı.
10. İnsanları yapmış olduğu hatalardan dolayı sorgulamazdı.
11. Sürekli Allah’ı zikrederdi.
12. Ağzından küfür ve kötü laf çıkmazdı.
13. Güzel kokular kullanırdı.
14. Herkesten önce selam verirdi.
15. Yeni, eski, iyi ve kötü demeden uygun olan her elbiseyi giyerdi.
16. Yılın birçok gününü oruç tutarak geçirirdi.
17. Kendi şahsi işlerini kendi yapardı.
18. Puttan (batıldan) nefret ederdi.
19. Bir meclise girdiğinde nerde boş yer bulursa orada otururdu.
20. İhtiyaç sahiplerine yardım ederdi.                                        

                Konuya üçüncü bölümde devam edeceğiz.