Rusya Kamuoyu Araştırma Merkezinin verilerine göre Rusyalıların üçte biri, ceza biçimi olarak kamçı cezasından yanadır.
Rusya, Avrupa, Amerika ve Asya’da bedensel cezaların eski ve zengin bir tarihi vardır. Eskiden bu tür cezalar sıkça, bazen de ayırtedilmeden uygulanıyordu. Dünyanın pek çok ordularında bedensel cezalar pek yaygındı. Mahkemenin kararı üzerine kentliler de, köylüler de, diğer tabakaların temsilcileri de kamçılanıyorlardı.
20. yüzyılda uygar ülkeler bedensel cezaları uygulamaktan vazgeçmeye başladılar. Rusya’da ilgili yasak 20. yüzyılın başlarında yürürlüğe konuldu. Birleşmiş Milletler Genel Kurulunda 1948’de kabul edilen Genel İnsan Hakları Deklarasyonunda bu yasak uluslararası düzeyde sağlama bağlandı. Fakat bu düzey belgelerdeki tezlerin yerine getirilmediğine sıkça tanık olunuyor. Genel İnsan Hakları Deklarasyonu bugün de bu bakımdan bir istisna oluşturmuyor.
Bazı ülkelerin ceza kanunları şeriat kurallarının kopyası olarak nitelendirilebilir. İngiltere’nin eski sömürgelerinden Zimbabve, Tanzanya ve Sri Lanka’da kamçı cezası uygulanıyor. Bizzat İngiltere’de bu terbiye metodu yalnızca 1980’li yıllarda ortadan kaldırıldı. İngiltere eğitim bakanı Maykl Gouv ise 2011’de kendisinin görüşüne göre “haksız yere” unutulan geleneğin yeniden yaşatılmasını teklif etti. Tesbit edildiğine göre İngilizler, çocuklarını yatıştırmak için bedensel cezasından başka bir usul görmüyorlar.
İlgili ankete katılan anababa ve öğretmenlerin %50’si ve hatta bizzat öğrenciler okullarda açık kamçı cezası ile diğer bedensel cezaları aktif olarak uygulandığı zamanlara geri dönüşü hayal ediyorlar. “Dünya demokrasisinin dayanağı” ABD’nin 19 eylaletinde öğretmenler “peddling” ustalığında birbirleri ile yarışıyorlar. “Peddling” öğrencileri, kürek biçimindeki özel tahta sopa ile dövme ustalığıdır. Bu ince aleti kullanmayı öğrenememiş öğretmenlerin baston, terlik veya sadece ellerle öğrencilerin ellerine veya yumuşak yerlerinee vurmalarına izin verildi. Bununla ilgili olarak şu soru ortaya çıkıyor: bu adetler Avrupa ve ABD’deki sert adliye ile nasıl uyuşabiliyor? Cezalandırılan çocuklar yasaya uygun olarak mahkemeye başvurabilirler. Fakat onlar nedense bunu yapmıyorlar.
Rusya’nın bugün bedensel cezaları alanında dünyanın elde ettiği ileri deneyimi almasına gerek var mı? Papaz Aleksandr Martınenko Rusya’nın Sesi radyosuna verdiği demeçte buna karşı olduğunu belirterek şunları söyledi:
Bedensel cezalar insanın onurunu kırıyor ve pratik bakımdan bu cezanın etkiliği sıfıra yakındır. Her tür cezadan amaç, öç almak değil, insanı düşünmeye itmektir. Yani her cezanın öğretici ve terbiye edici bir amacı olmalıdır. Ergin insan için bedensel ceza etkisiz kalacaktır. Bastırılan herşey ilk fırsatta dışarı çıkar.
İnsanın nasıl ve ne için cezalandırılması gerektiği konulu tartışmalar, bu arada ölüm cezasının uygulanması gereği hususundaki tartışmalar da, hemen hemen sonsuz devam eden münakaşalardır. Her halde gerçek başka bir açıdan değerlendirilmesi gereken bir konudur. Mesele cezanın sertliğinde değil kaçınılmazlığındadır.
