فضائل الفاطمة صلوات الله عليها ام الائمه                                              

 Bütün amellerin temelini oluşturan, ona en güzel renk, mana ve değeri veren Allah rızası için olmasıdır. Allah’ın rızasından yoksun hiçbir eylem ve söylemin değeri, anlamı yoktur.

 Bu nedenle birini sevmek veya birine buğz etmek Allah’ın rızası için olursa insana uhrevi mükâfat olur. Bu aynı zamanda insani erdemliktir. Bu konu, birçok hadiste Peygamberimiz (s.a.a) ve onun tertemiz Ehl-i Beyt’inden (a.s) şöyle nakledilmiştir: “Allah için sevin ve Allah için buğz edin.”

 Bunun içindir ki; Allah rızası olmayan hiçbir şeyin karşılığı yoktur aksi düşünce abesle iştigal olur. Bir sevginin ve bir nefretin temelinde Allah’ın rızası varsa o aynı zamanda bir ibadettir.Böylece hadislerde “Allah için sevip Allah için buğz etmek” iman’i bir sorumluluk olarak nitelendirilmektedir. “Allah için sevip Allah için buğz etmek” Allah’a inanan her insanın hayatında olması gereken en önemli ölçü ve ilkedir. Bu çok önemli ilkeden yoksun olanların eylem ve söylemlerinin hiçbir değeri yoktur.

 Ehl-i Beyt’in (a.s) değerli anneleri Hz. Fatıma’yı (s.a) sevmenin ve muhabbetinin -Meveddet ayeti ve diğer ayetler gereğince- ilahi bir emir olmasıyla birlikte, ona buğz etmenin - yine ilahi emir gereği- “karşılığı Allah’ın laneti ve ebedi cehennemdir”. O’na (s.a) sevgi beslemenin kendisi bir ibadettir. Onun sevgisi üzere ölen birinin makamının ise şehidin makamı kadar kutsal ve değerli olduğu da birçok hadiste yer almaktadır.

 Hz. Fatıma’nın (s.a) sevgisi ve muhabbetiyle ilgili ve O hazretin, peygamberimizin (s.a.a) nezdinde olan yeri ve konumuyla ilgili yüzlerce kaynakta, yüzlerce sahih hadislere yer verilmiştir. Tüm mezheplerin önemli kaynaklarında bu sahih hadislerin yer alması, önemli rivayetçilerin o hadisleri nakletmesi ve bizlere ulaştırılması; aslında, Hz. Fatıma (s.a) şanında insanlığa en büyük hizmettir. Bu sahih hadisleri; Allah’a iman edenlerin, her türlü hissi ve taassubi duygulardan kendini arındırarak okumaları ve anlamaları esastır.

 Kuran ve hadislerde Hz. Fatıma’yla (s.a)ilgili istenilen sevgi ve muhabbetten, kuru sevgi ve muhabbet asla kastedilmemiştir. Hz. Fatıma’nın (s.a) sevgi ve muhabbeti, ona yakışır eylem ve söylemi gerçekleştirmekle birlikte, ibadet ve şehitlik makamıdır. O’na (s.a) yakışır işler,  Allah rızası ve Hz. Fatıma (s.a) rızası için yapılırsa insanın necat ve kurtuluş vesilesidir. Aksi halde kuru bir sevgi asla fayda vermeyeceği gibi Hz. Fatıma (s.a) böylesine yalın ve amelden yoksun bir sevgiden asla razı ve hoşnut olmazlar.

Konuyla ilgili olarak; biz, peygamberimizin (s.a.a) birkaç hadisine yer vererek konuyu, geniş ve etraflıca araştırmak isteyenlerin, Hz. Fatıma (s.a) ile ilgili kaynaklara başvurmalarını tavsiye ederiz.

 1-Resulullah (s.a.a) şöyle buyuruyor: "Ey Fatıma (s.a),  şüphesiz Allah senin gazabınla gazaplanır ve senin rızanla razı olur.” (1)

 2-Yine Resulullah (s.a.a) şöyle buyuruyor: "Fatıma (s.a) benden bir parçadır. O’nu inciten, beni incitir; beni inciten Allah’ı incitir. O’nu seven, beni sevmiş olur; beni seven Allah‘ı sevmiş olur. Fatıma (s.a) benim kalbimdir, bedenimin içindeki ruhumdur."(2)

 3-Cabir şöyle rivayet eder:

Bir bedevî Hz. Peygamber'in (s.a.a) yanına geldi ve dedi ki: "Ey Muhammed! (s.a.a) Bana İslâm'ı anlat."

Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdu: “ İslam tek ve ortağı olmayan Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Muhammed (s.a.a) Allah’ın kulu ve Resulü olduğuna şahadet etmektir.” Bedevi dedi ki: “Bunu bana öğretmenin karşılığında bir ücret istiyor musun?”

Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdu: “ Hayır, sadece akrabaları sevmeni istiyorum.” Bedevi dedi ki :” Benim akrabalarımı mı; yoksa senin akrabalarını mı?” Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdu: “ Benim akrabalarımı.” Bedevi dedi ki : “O zaman gel sana bu hususta biat edeyim. Seni ve senin akrabalarını sevmeyene Allah lânet etsin." Resulullah (s.a.a) de: “Amin” dediler. “Ya Resulullah, (s.a.a) akrabaların kimlerdir?” diye sorduğunda, Resulullah şöyle buyurmuşlar: “Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin (a.s)” (3)

 4-Hz. Resulullah, (s.a.a) Selman’a şöyle buyurdular:
“Ey Selman! Kim kızım Fatıma’yı (s.a) severse, cennette benimle birlikte olur; kim de ona düşman olursa, ateşe atılır.”
Ey Selman! Fatıma’ya (s.a) sevgi beslemenin yüz yerde insana faydası dokunur; o yerlerin en kolay olanları şunlardır: Ölüm zamanı, kabre koyulurken, terazi kurulduğunda, mahşer günü, sırat köprüsünde ve sorgu sual zamanı.
Ey Selman! Kızım Fatıma kimden razı olursa, ben ondan razıyım; ben de kimden razı olursam, Allah Teala ondan razı olur; Fatıma kime gazap ederse, ben ona gazap ederim; ben de kime gazap edersem Allah ona gazap eder. Ey Selman! kızım Fatıma’ya ve kocası Emir’ul Müminine, onun torunları ve Şialarına zulüm edenlerin vay haline!” (4)
 5-Yine Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki:
“Eğer iyilik ve güzellik bir şahıs olmak isteseydi, o mutlaka Fatıma olurdu; oysa Fatıma ondan daha üstündür. Kızım Fatıma soy, yücelik, keramet ve bağış bakımından yeryüzündeki insanların en üstünüdür.” (5)

 6-Abdurrahman b. Ebi Naim rivayet ve hadis hafızları da Ebu Said el-Hudri'den Peygamber'in(s.a.a)  şöyle buyurduğunu nakletmişlerdir:

“Fatıma geçmiş ve gelecek tüm cennet ehli kadınların en üstünüdür.”

 7-İbn-i Abdulbir de İbn-i Ebi Umeyr'den şöyle naklediyor: Aişe'nin yanına vararak ona şöyle sordum: Peygamber (s.a.a) nezdinde insanların en sevgili olanı kimdi? Aişe, Fatıma (s.a) idi diye cevap verdi. Ben, Erkeklerden en sevgili olanı kimdi? diye sordum. Eşi Ali (a.s) idi diye cevap erdi.

 Bureyde de şöyle diyor:“peygamber nezdinde insanların en sevgili olanı kadınlardan Fatıma (a.s) erkeklerden ise Ali (a.s) idi.”(6)

 8-Resulullah (s.a.a) vefatına yakın bir zamanda Hz. Fatıma’nın elini Hz. Ali’nin eline koyarak şöyle buyurdular:
  “Ya Ali! Bu, Allah’ın emaneti ve O’nun Resulü olan Muhammed’in (s.a.a) senin yanındaki vediasıdır. Öyleyse beni, O’nun hakkında gözet ve biliyorum ki sen bunu yapacaksın.
Ey Ali! Allah’a and olsun ki O (Fatıma) geçmiş ve gelecekteki cennet kadınlarının en üstünüdür. Allah’a and olsun ki O büyük Meryem’dir. Bil ki Allah’tan O’nun ve senin için dua ettim, Allah da duamı kabul buyurdu...

 Ey Fatıma! Allah’a and olsun ki, sen razı olmadıkça ben razı olmayacağım.” (Bu sözü Resulullah (s.a.a) üç defa tekrarladı)
Resulullah (s.a.a) vefat anında Fatıma (a.s)’a şöyle buyurdular:
“Ey Fatıma! (s.a)Allah’a and olsun ki senin ağlamandan dolayı, Allah’ın arşı ve onun etrafındaki melekler, gökler ve yerler ve onlarda olan her şey ağlayacaktır.” [7]

 9- Ebu Eyyub-i Ensari şöyle diyor:  Hz. Resulullah (s.a.a) hastalandı, Fatıma (a.s) da Hazretin ziyaretine gelerek ağladı. Resulullah (s.a.a) onun bu durumunu görünce şöyle buyurdular:
“Ey Fatıma! Allah Teala seni çok sevdiğinden dolayı, seni geçmişi herkesten parlak olan ve ilmi herkesten daha çok olan biriyle evlendirdi. Allah Teala yeryüzündeki insanlara özel bir şekilde teveccüh edip onların arasından beni seçti, beni mürsel bir peygamber kıldı; yine yeryüzüne teveccüh etti, onların arasından kocanı seçti ve seni Onunla evlendirmek ve O’nu vasi kılmam için bana vahyetti.
 

Ey Fatıma! En üstün peygamber bizdendir, O da babandır; en üstün vasi bizdendir, O da eşindir; en üstün şehitler bizdendir; Onlar da babanın amcası Hamza ve iki kanadıyla cennette uçan ve istediği yere giden babanın amcası oğlu Cafer’dir; cennet gençlerinin efendileri olan Hasan ve Hüseyin bizdendir; O’nlar da senin evlatlarındır; canım elinde olan Allah’a and olsun ki; bu ümmetin Mehdi’si bizdendir, O da senin torunlarındandır.” (8)

10- Ayşe’den şöyle nakledilmiş:

 “Hz. Fatıma (s.a) her zaman babasının yanına geldiğinde Resulullah (s.a.a) yerinden kalkardı onu öper ve koklardı, kendi yerini ona verirdi. Her zaman peygamber (s.a.a) Fatıma’ya (s.a) gittiğinde aynısını Fatıma da O’na (s.a.a) yapardı.” (9)

 11- İmam Hüseyin (a.s) Resulullah (s.a.a)’ten şöyle buyurduğunu naklediyor:

“Fatıma, kalbimin sevincidir; iki oğlu, kalbimin meyvesidir; eşi, gözlerimin nurudur; evlatlarından olan İmamlar, Rabbimin eminleri ve O’nunla yaratıkları arasında ilişki bağıdırlar; kim o bağa sarılırsa kurtulur, kim de ondan ayrı kalırsa helak olur.” (10)

 12- Yine Resulullah (s.a.a) uzun bir hadiste buyurmuştur ki:

“Ey Fatıma! Beni peygamberliğe seçen Allah’a and olsun ki, ben cennete girmedikçe diğer kimselerin cennete girmesi haramdır; sen, benden sonra cennete girecek olan ilk şahıssın...

Ey Fatıma! Beni hak olarak meb’us kılana and olsun ki, sen kadınların hanım efendisi olarak cennete gireceksin...

Beni hak olarak peygamber gönderene and olsun ki, Hasan ve Hüseyin de senin sağ ve solunda oldukları halde cennete girecekler; sen cennetin en yüksek yerinden halka bakacaksın, Hamd bayrağı da Ali bin Ebu Talib’in elinde olacaktır...

 Beni Peygamber seçene and olsun ki, senin düşmanlarına düşman olacağım; senin hakkını gasp edenler, seninle dostluk bağını kesip bana yalan atanlar pişman olacaklar, benim karşımda yer üzerinde süründürülecekler...”

 Hz. Fatıma’nın (s.a) fazilet ve menkıbesiyle ilgili Peygamberimizin (s.a.a) Masum İmamlardan (a.s) ve seçkin vefakâr sahabeden nakledilen sahih hadisler bir araya getirildiğinde cilt cilt kitaplar oluşturur. Biz Teberrük olarak on iki hadisi aktarmış olduk.

Hz. Fatıma,(s.a) varlığın sırrı Allah’ın nur, Kuran’ın Kevser diye övdüğü, babasının annesi, İslam’ın, Kuran’ın, İmamet ve vilayetin candan savunucu ve koruyucusu, varlık aleminin övünç ve iftihar kaynağı; rızası, Allah’ın rızası gazabı Allah’ın gazabı, on bir masum İmam’ın(a.s) değerli annesi Resul’ün (s.a.a) canıdır.

Allah, hepimizi, Hz. Fatıma’yı (s.a) kalben sevenlerden kutsal yolunda yürüyenlerden eylesin.

  Selam ve dua ile…

 Dip not

-----------------------------------------------------------------------------

 (1) Müstedrek-ul Hakim c:3 S513- Usd-ul Gebe C:7 S: 244 El İsabe C: 8 S: 159 El Sevaig-ul Muhrike S:175 El Ğesais –ul Kurba C:2 S 265

 (2)lSavaiku'l-Muhrika, s.289; el-İmame ve's-Siyase, s.31; Kenzü'l-Ummal, c.12, s.111; el-Hasais, Nesaî, s.35; Sahih-i Müslim, Kitab-u Fedaili's-Sahabe.
Feraidu's-Sımteyn, c.2, s.66

 (3) Hilyetu'l-Evliya, 3/201; Tefsiru't-Taberî, 25/16 ve 17; ed-Dürrü'l-Mensûr, Şûrâ Suresi, 3. ayetin tefsiri; es-Savaiku'l-Muhrika, s.261; Usdu'l-Gabe, 5/367.)

 (4) Feraid’us- Simtayn, c. 2, s. 67 Yenabi’ul- Mevedde, s.263

(5) Feraid’us- Simtayn, c. 2

(6) EL İstiab kitabı-Zehairu'l Ukba S:35 Usd-ul Gebe C:7

(7)Bihar’ul- Envar, c. 22

(8) Yenabi’ul- Mevedde, s. 436. Müntahab’ul- Eser, s. 192.

(9) Sünen-i Tirmizi  – Fedail’ul sahabe  Süneni nisai

(10) Feraid’us- Simtayn, c. 2, s. 66

(11) Feraid’us- Simtayn, c. 2, s. 67.